همین اول ماجرا بگم که با هر گونه اقدامات تادیبی و تعطیل کردن و باطل کردن و جلوگیری از خوشی مردم با روش های قهری مخالفم اما استاندارد سازی چیز دیگری است.اینکه ما وارد رستوران یا کافی شاپی شویم که بدون هیچ استانداردی صدای انکر الصوات نکره ای را پخش کند و بخواهیم در آن فضا کمی گفت و گو کنیم یا شام بخوریم دقیقا کجای گردشگری قرار دارد که برخی از آن دفاع می کنند؟
تا همین الان که این سطور را می نویسم،سه رستوران در جزیره کیش همزمان با گرم شدن هوا فعالیت خود را متوقف کردند اما عمده علت این تعطیلی به ماجرای بخش نامه قرارگاه حجاب و عفاف در خصوص تعطیلی دی جی یا همون موسیقی الکترونیک بر نمی گردد بلکه مهمترین علت ها افزایش هزینه های تامین کالا،افزایش قیمت مواد اولیه،حمل و نقل و کرایه واحد های صنفی است نه دی جی.
آقای رضای رشید پور همکار گرامی من خوش انتقاد کردند و گفتند که که وضعیت کسب و کار مناسب نیست،اما این مناسب نبودن به کل کشور مربوط است نه فقط جزیره کیش.شاخص ها را که نگاه می کنیم حال عمومی شرایط نرمال را ندارد اما نکته ای که وجود دارد این است که همه کاسه و کوزه ها را نباید بر سر تعطیلی دی جی شکاند.
ضمن اینکه برخی رستوران ها و کافه در همین جزیره کیش آنقدر آش را شور کرده بودند که انگار تمام نداشته های خود در طول این 45 سال را می خواهند به بهانه دی جی تامین کنند.برخی گردشگران هم هیچ حد و حدودی قائل نیستند و کیش را پاتایا اشتباه گرفته اند در حالی که جایی مثل جزیره کیش فضای بومی هم دارد و ما به عنوان گردشگر یا کیشوند ابتدا باید با مبانی مواجه شدن با جوامع محلی آشنا باشیم و در واقع یک جوالدور به خودمان بزنیم بعد یک میخ دیگران!
اینکه موسیقی چیز جذابی است و موسیقی الکترونیک شاد هم می تواند باعث انگیزش و افزایش آدرنالین و شور و هیجان شود بسیار هم عالی،اما سوالم این است که آیا در کشورهای توسعه یافته که شما هم رفته اید و می روید،هیچ استانداردی وجود ندارد؟ آیا فرق نیست میان رستورانی که باید آرامش داشته باشد با کاوالی کلاب؟
کیش از قدیم بوده و خواهد بود،پیش از آنکه دی جی خلق شده باشد!